Między Zakładkami

Nie da się przejść obojętnie obok tej książki.  ,,Srebrna droga” autorstwa Stiny Jackson to klimatyczna opowieść o próbie pogodzenia się z przeszłością, o wielkiej stracie i ojcowskiej rozpaczy. Ten zimny kryminał zapewnia czytelnikowi napięty wieczór pełen dreszczy. Zimna i mglista północna Szwecja. Lelle całe dnie i noce spędza na jeździe tytułową Srebrną Drogą, meandrującą w gęstym lesie. Przed laty zaginęła tu jego siedemnastoletnia córka. Tego dnia odwiózł ją na przystanek, gdzie miała zaczekać na szkolny autobus lecz, do szkoły nigdy nie dotarła. Lelle nie może pogodzić się ze stratą córki. Nie może się pogodzić, że nie zaczekał z nią na autobus. Nie może pogodzić się z tym, że przez tyle lat nie znaleźli ani jej, ani jej ciała. Mimo, że szanse są równe zeru, ciągle wierzy, że kiedyś odnajdzie swoją ukochaną córkę, albo chociaż poszlakę, którą przeoczyli policjanci.  ,,Lelle obudził się w dużym pokoju. Słyszał śmiech dzieci sąsiada i początkowo nie wiedział, gdzie jest. Przespał

Joyce Carol Oates zachwyciła mnie po raz kolejny książką tak głęboką, że nie mogłam się od niej oderwać. Powieść ,,O człowieku, który stracił cień” wzruszyła mnie i zdenerwowała jednocześnie, wywołując współczucie pośród zaskoczenia. Bo ta książka zaskakuje. Swoją prostotą i drogami, jakie odkrywa w naszych rozmyślaniach. ,,Czy można kochać kogoś, kto nie jest w stanie odwzajemnić uczucia, bo nie pamięta, że cię kiedykolwiek poznał?” Brzmi jak wstęp do pełnego romantyzmu, gorącego romansu osadzonego w ramach urokliwej, kobiecej literatury. O nie, nic bardziej mylnego. ,, W 1965 roku młoda neuropsycholożka Margot Sharpe, początkująca badaczka, poznaje przystojnego, wykształconego, obdarzonego charyzmą Elihu Hoopesa, człowieka cierpiącego na ciężką amnezję. To spotkanie na zawsze naznaczy nie tylko jej karierę naukową, ale i ścieżkę życia. O człowieku, który stracił cień to nadzwyczaj oryginalna opowieść o zakazanej miłości i tajemnicach psyche, napisana w precyzyjnym i zarazem emocjonal

To książka ciepła i pełna optymizmu. Historia dwóch, praktycznie różnych osób, które łączy… to samo łóżko. Oboje w nim śpią, choć każdy oddzielnie. Nigdy się nie widują a ciągle się kontaktują. Oboje zasługują na uśmiech losu, ale czy w końcu spotkają siebie i szczęśliwe zakończenie? ,,Współlokatorzy” autorstwa Beth O’Leary to książka – przerywnik. Idealna na jeden czy dwa jesienne wieczory. Nie zmusza do myślenia, nie ma w niej zagadki, nie ma w niej żadnej tajemnicy. A jednak czyta się ją ze swego rodzaju przyjemnością. Szybko i z uśmiechem na ustach. Autora nakreśla bohaterów bardzo starannie, dbając o to by czytelnik z łatwością mógł ich polubić. I faktycznie, śledząc losy Tiffy i Leona zapałałam do nich sympatią. Oboje są wykreowani na przyjaznych i ,,lekkich” w odbiorze co sprawia, że ich wspólną historię pochłania się praktycznie na raz. ,,-Czyli nie… poznam Leona? – pytam i krzywię się, przypominając sobie najważniejszą zasadę dzielenia z kimś mieszkania, którą wyznaje Mo. -Cóż

Szóstego października będzie miała miejsce wyjątkowa premiera! Dzięki Wydawnictwu Dreams  mam przyjemność recenzować przedpremierowo debiut Bartłomieja Kowalińskiego. Zapraszam! ,,W zmowie z mordercą” Bartłomieja Kowalińskiego przenosi czytelnika na mroczne i zimne zbocza Tatr. To klimatyczny kryminał, który boleśnie rozdrapuje rany przeszłości by należna sprawiedliwość w końcu zatriumfowała. Jedenastoletnia Natalia Gajdosz podczas zwyczajnej wycieczki w góry ze swoim ojcem, zostaje porywana. Po kilku dniach zakopiańska policja odnajduje jej ciało. Nie ma świadków, nie ma żadnych śladów… Główny podejrzany popełnia samobójstwo a policja może już tylko umorzyć postępowanie… Piętnaście lat po tych wydarzeniach za sprawę zabiera się dziennikarz śledczy Paweł Wolski. Przyjeżdża z Warszawy do Zakopanego i rozpoczyna własne śledztwo. Wiedziony poszlakami i wieloma nieścisłościami odkrywa, że morderca Natalii wciąż może być na wolności. ,,Podszedł do okna i spojrzał na góry. Zamyślił się. Miał